พลาด JinSon
“อ้าว คุณแจ็คสันวันนี้มาสายกว่าปกตินะคะ” หญิงสาวตรงหน้าทกทันทีที่เห็นผมเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะทำงานของตนเอง
แต่ว่านะผมไม่อารมณ์จะทักกลับเท่าไหร่เลย
“เห็นยูคยอมมั้ยครับวันนี้เขามาทำงานมั้ย”
หญิงสาวตรงหน้าผมหน้าเสียไปเล็กน้อยก่อนจะชี้ไปทางทางนึง
“ห้องเก็บเอกสารค่ะ” ผมโค้งหัวให้เธอก่อนจะรีบเดินไปที่ห้องเก็บเอกสาร
ผมแค่ข้องใจเรื่องเมื่อวานว่าทำไมยูคกลับไปก่อนแล้วทำไมบอสถึงมาหาผมที่ห้องทั้งๆที่ปกติแล้วเขาไม่ค่อยจะมาที่ห้องผมเท่าไหร่
แล้วไหนจะคำพูดเมื่อคืนนั่นอีก อย่าร้องไห้อีกนะ
ฉันรักนายแจ็คสัน ผมดีใจมากที่บอสเอ่ยคำว่ารักออกมาตอนที่เรานอนกอดกันแต่ว่าบอสรู้ได้ยังไงว่าผมร้องไห้ผมไม่เคยร้องไห้ต่อหน้าบอสหรือใครอื่นเลยนอกจากเด็กยักษ์ไม่ว่าเรื่องอะไรผมก็จะเก็บมันไว้ในใจเพราะผมรักเขามากเลยไม่อยากให้เป็นคนอ่อนแอในสายตาของเขาและคนอื่น
และมันช่างเป็นการกระทำที่โง่มากที่ทำให้ใครๆก็คิดว่าผมน่ะเข้มแข็งและไม่ต้องการคนปลอบใจ
“คยอมมี่”
ทันทีที่ผมเรียกเด็กยักษ์นั่นก็สะดุ้งทันทีราวกับว่าเสียงผมเป็นเสียงผีอย่างนั้นแหละ
แต่ว่าเด็กยักษ์นี่ก็ไม่ได้หันมามองผมเขายืนหันหลังให้ผมมือก็ไล่หาแฟ้มงาน
“ทำไมเมื่อวานถึงกลับห้องไปก่อนล่ะ” ร่างสูงของเด็กยักษ์ชะงักนิดหน่อยก่อนจะทำตัวเหมือนปกติแต่ผมก็เห็นมันอยู่ดีแหละนะ
ผมเดินไปประชิดตัวเด็กยักษ์จับไหล่แล้วดันให้เด็กยักษ์นั่นหันหน้ามามองผม
เด็กยักษ์ก้มหน้าลงไม่พูดอะไรออกมา
ผมก็ไม่พูดเหมือนกันแต่จ้องหน้าเด็กยักษ์นั่นแทน ผมเห็นเขาทำปากขมุบขมิบเหมือนจะพูดอะไรแต่ก็ไม่พูด
“ตัวจริงของพี่มาแล้ว ไม่มีเหตุผลที่ผมจะต้องอยู่ต่อ”
น้ำเสียงที่ฟังดูเหมือนน้อยใจเปล่งออกมากับประโยคที่ฟังยังไงก็น้อยใจชัวร์ๆ
น่ารักจริงนะ ยูคยอมเนี่ย
พรึ่บ!
ผมสวมกอดเด็กยักษ์ที่เอาแต่ก้มหน้าไม่ยอมเงยขึ้นมาสักทีใช้มือข้างนึงจับหัวเด็กนี่เข้ามาซบอกมืออีกข้างก็ลูบหลังเด็กนี่ไปด้วย
เด็กยักษ์ก็ยอมให้ผมกอดแต่โดยดีไม่ขัดขืนใดๆ
ผมกอดโยกหัวเด็กนี่ไปมาเพื่อให้หายน้อยใจ
“ผมชอบพี่นะ ตั้งแต่แรก”
ผมชะงักมือที่กำลังลูบหลังเด็กยักษ์เล็กน้อยแต่ก็กลับมาลูบต่อโดยไม่พูดอะไรเราทั้งสองกอดกันอยู่นานและผมก็คิดว่าเราทั้งสองคนควรกลับไปทำงานได้แล้ว
นี่ก็ออกมานานแล้วด้วย
“ไปทำงานกัน”
ผมเอื้อมมือไปจับมือของอีกคนพร้อมกับดึงอีกคนให้เดินตามมา
เด็กยักษ์ก็เดินตามมาอย่างว่าง่ายแล้วดึงมือผมออกทันทีที่ออกจากห้องเก็บเอกสาร
เราทั้งสองเดินไปนั่งประจำที่ของตัวเอง ผมต้องเริ่มทำงานแล้วล่ะ
“คุณแจ็คสันคะ ฉันมีข่าวดีจะบอกค่ะ”
ทำงานได้ยังไม่นานนักผมก็ต้องเงยหน้าขึ้นมามองหญิงสาวที่เรียกผมพร้อมกับทำท่ากระซิบเหมือนกลัวใครจะได้ยิน
“ข่าวดีอะไรหรอครับ” นี่ทำให้ผมประหลาดใจอยู่ไม่น้อย
ข่าวดีที่ว่านั้นจะเป็นการเพิ่มโบนัสปลายปีรึเปล่านะ
“บอสกำลังจะแต่งงานค่ะ”
บอสกำลังจะแต่งงานค่ะ
บอสกำลังจะแต่งงานค่ะ
บอสกำลังจะแต่งงานค่ะ
บอสกำลังจะแต่งงานค่ะ
นี่มันอะไรกัน แต่งงานอะไรกัน
ไหนบอสบอกจะถอนหมั้นแล้วแต่งงานนี่มาได้ไง แต่งกับใคร?
คุณโซยอง…
ผมไม่ได้คิดว่ามันจะต้องเป็นเธอแต่ว่าชื่อแรกที่เข้ามาในหัวก็คือเธอคนเดียวเท่านั้น
“เอ่อ คุณมินจีครับช่วยลางานให้ผมที
ผมรู้สึกปวดหัวแปลกๆขอตัวกลับก่อนนะครับ” ว่าแล้วผมก็ลุกขึ้นทันทีเวลานี้
ตอนนี้ผมต้องรีบกลับคอนโดตัวเองให้เร็วที่สุดก่อนที่ผมจะกลั้นมันไม่อยู่บางสิ่งที่มันกำลังเอ่อล้นออกมาจากดวงตาของผม
ผมไม่อยากให้ใครเห็นมันแค่เด็กยักษ์นั่นก็เกินพอแล้ว
ติ๊ง!
ใครไลน์มาตอนนี้นะ
ไม่มีอารมณ์จะดูเลยจริงๆถึงจะคิดแบบนั้นแต่ผมก็หยิบเครื่องมือสื่อสารขึ้นมาเปิดอ่านข้อความ
KimYG
พี่แจ็คสันเปิดประตูให้ผมหน่อยสิ 18.21 อ่านแล้ว
ผมเห็นข้อความนั่นผมก็รีบเดินไปเปิดประตู ทันทีที่คนตรงหน้าเห็นผมเขาก็โถมร่างกายเข้าหาพร้อมกับกอดผมไว้แน่น
เด็กยักษ์ดันตัวผมให้เข้าไปในห้องก่อนที่ตัวเองจะแทรกตัวเข้ามาในห้องพร้อมกับปิดประตู
ร่างสูงไม่พูดจาอะไรแต่กลับดึงผมให้เดินไปที่โซฟาห้องรับแขกแล้วก็นั่งลงบนโซฟาก่อนจะดึงผมให้นั่งลงไปตามเขาจากนั้นเขาก็กอดผมต่อ
และผมก็กอดตอบเขาอย่างโดยดี
“กินข้าวรึยัง”
เด็กยักษ์ถามผมทั้งๆที่ยังคงกอดผมอยู่ไม่ได้ปล่อยมือออกจากตัวผมแต่อย่างใด
“ยัง” ผมตอบพลางดันตัวเองออกจากอ้อมกอดของเด็กยักษ์ ผมแค่เมื่อย
“อยากกินอะไรมั้ย”
ผมส่ายหน้าปฏิเสธเพราะตอนนี้ผมยังไม่อยากกินอะไรจริงๆ
มือของเด็กยักษ์ยื่นมาสัมผัสตรงแก้มของผมอย่างแผ่วเบา
ลูบไล้ขอบตาที่บวมจากการร้องไห้ของผมเบาๆ
“เจ็บมากมั้ยครับ”
เด็กยักษ์ถามผมแววตาที่มองมานั้นมันดูเจ็บปวดเหลือเกิน เจ็บปวดเหมือนกับผม
ผมรู้ว่าเขาเจ็บปวดเรื่องอะไร ผมรู้ว่าเขาชอบผม
และผมก็รู้ว่าผมไม่ควรให้ความหวังเขาผมควรที่จะบอกออกไปให้ชัดเจนว่าผมคิดกับเขาแค่พี่น้องไม่ได้คิดแบบคนรักแต่ผมก็พูดแบบนั้นได้ไม่เต็มปากเหมือนกัน
ผมไม่รู้ว่าผมรักเขารึเปล่าแต่ผมก็ขาดเขาไม่ได้เช่นกัน
ผมรู้ว่านี่มันเห็นแก่ตัวแต่ผมก็ยังจะทำมัน
“เป็นผมไม่ได้หรอ” แววตาที่สั่นระริกเหมือนกำลังรอเวลาที่จะร้องไห้ออกมา
ใบหน้าของเขาที่แสดงอยู่ตอนนี้มันทำให้ผมถึงกับร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้งแต่ครั้งนี้ผมร้องไห้ให้เขาไม่ได้ร้องให้บอส
“อย่า...ระ...ร้อง”
เด็กยักษ์เช็ดน้ำตาผมออกพร้อมกับบอกไม่ให้ผมร้องแต่ตัวเองกลับร้องซะอย่างนั้น
เด็กนี่มันเด็กจริงๆ
ผมโผตัวเข้าไปกอดเด็กยักษ์ไว้เราทั้งสองคนร้องไห้กันอย่างเงียบๆเหมือนระบายสิ่งที่เจ็บปวดภายในใจที่ไม่สามารถอธิบายเป็นคำพูดออกมาได้
มีเพียงน้ำตาเท่านั้นที่มันจะช่วยให้เราทั้งสองดีขึ้น
“ผมรักพี่นะ พี่แจ็คสัน” ร่างสูงที่โอบกอดผมอยู่พูดเสียงอู้อี้หลังจากที่ผ่านการร้องไห้มาด้วยกัน
ช่างน่าอายจริงๆ
“ผมจะดูแลพี่อย่างดีจนกว่าผมจะตายหรือพี่ไม่ต้องการผม
แต่ถึงพี่จะไม่ต้องการผมผมก็ยังจะดูแลพี่อยู่ดี”
เด็กยักษ์ดันผมออกก่อนจะมองหน้าของผม มือทั้งสองข้างของเขาถูกยกขึ้นมาประคองใบหน้าของผมให้มองแค่เขา
สายตาของเด็กยักษ์ที่มองมาสายตาที่กำลังจะบอกผมว่ารักมาก ขาดผมไม่ได้ สายตาที่มองผมอย่างอ่อนโยนและทนุถนอม
สายตาที่อบอุ่น ทุกอย่างมันรวมอยู่ที่ตัวเขา
ผมโอบกอดเขาไว้พลางเอาหน้าซุกลงบนอกของเขา
เด็กยักษ์ก็กอดตอบผมเหมือนกัน
“ขอโทษนะ พี่รักเขา”
ผมบอกไปแบบนั้นแต่หน้าของผมก็ยังคงซุกกับอกของเขาอยู่ผมกอดเขาแน่นขึ้นป้องกันไม่ให้เขาเดินหนีผม
“แต่พี่ก็ปล่อยเราไปไม่ได้เหมือนกัน”
ผมเงยหน้าจากอกของเขาแววตาที่ดูเป็นประกายหลังจากที่ผมพูดประโยคนั้นนี่มันอะไรกัน ประโยคที่ดูเห็นแก่ตัวแบบนี้
ทำไมถึงยังทำหน้ามีความหวังได้ล่ะ
“แค่นี้ผมก็ดีใจแล้วครับ” เด็กยักษ์ยิ้มออกมาดูเหมือนจะมีความสุขเขามองหน้าผมนิ่ง
เราสบตากันไม่มีใครที่คิดจะหลบตาก่อนแล้วเหมือนว่าตอนนี้แรงดึงดูดของผมหรือว่าของเราทั้งคู่กันแน่ที่ทำให้หน้าของเราทั้งสองเข้าใกล้กันมากขึ้น
มากขึ้นเรื่อยๆจนจมูกของเราชนกัน ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนร่างกายมันไปก่อนที่สมองจะสั่งการใดๆออกมา
สัมผัสแผ่วเบาที่ริมฝีปากมันช่างนุ่มนวล อ่อนหวาน อะไรอย่างนี้นะ
ผมเปิดปากตัวเองเล็กน้อยเพื่อให้ลิ้นอุ่นชื้นของอีกคนเข้ามาในโพรงปากของผมได้
ลิ้นร้อนเกี่ยวตวัดลิ้นของผมไปมาไล่ต้อนให้ผมจนมุมและหยอกล้อให้ผมโต้ตอบลิ้นของเขาและผมก็ไม่คิดที่จะปฏิเสธมัน
“ผมขอนะ”
เด็กยักษ์ถอนจูบออกก่อนจะเลื่อนไปที่ใบหูผมพร้อมกับกระซิบเบาๆข้างหูผม
ประโยคที่ขอกันด้านๆมันไม่ได้ทำให้ผมปฏิเสธแต่อย่างใดแต่มันกลับทำให้ผมอ่อนระทวยและยอมลงไปตามแรงกดที่บ่าอย่างว่าง่าย
ไม่รู้ว่าเพราะอะไรผมถึงยอมเด็กยักษ์นี่แต่ร่างกายของผมไม่ได้ปฏิเสธเขาเหมือนกับร่างกายของผมที่ไม่ปฏิเสธบอสเช่นกันร่างกายของผมไม่ได้ปฏิเสธสองคนนี้
แต่มันกลับยอมเสียง่ายๆ
“อื้อ...ยู...ค...อ๊า”
ขอโทษนะจินยอง ผมไม่ได้เป็นของคุณคนเดียวอีกแล้ว
………………………………………………
“เที่ยวทะเลกันดีมั้ยครับ” เสียงเอ่ยชวนดังขึ้นในห้องสี่เหลี่ยมห้องหนึ่งที่มีผมเป็นคนชวนและอีกฝ่ายที่เป็นคนถูกชวน
“นายอยากไปหรอ ก็ดีนะ” บอสเอ่ยประโยคนั้นออกมาพร้อมกับโอบกอดผมไว้ทางด้านหลัง
ผมพลิกตัวหันมายิ้มให้บอสก่อนจะประทับริมฝีปากของผมบนริมฝีปากของบอสเบาๆหนึ่งที
ผมแค่อยากสัมผัสเขา
“แค่เราสองคนนะครับ” บอสยิ้มทันทีที่ผมพูดจบประโยค
บอสดูพอใจมากกับประโยคนั้นเสียด้วยสิ การไปเที่ยวทะเลครั้งนี้มันจะมีแค่เราสองคน
สองคนเท่านั้น
“บอสครับรีบเดินสิ” ผมกวักมือเรียกบอสที่เดินอืดอาดยืดยาดเหมือนซอมบี้อย่างไงอย่างั้น
มาเที่ยวทะเลทำตัวแบบนี้ได้ไง
“จะรีบไปไหน น้ำตกมันไม่หายไปไหนหรอกหน่าแจ็คสัน” บอสว่าพลางเดินเหมือนซอมบี้เหมือนเดิม
ทำไมล่ะบอสไม่สนุกที่มาเที่ยวกับผมรึไง
“ก็ผมอยากไปถึงเร็วๆนี่” ผมบอกแบบนั้นก่อนจะเดินกลับไปจับมือบอสแล้วดึงให้มายืนข้างกัน
แล้วจับมือเขาให้มาโอบเอวผมไว้จากนั้นผมก็เอามือของตัวเองทาบมือเขาที่โอบเอวผมอยู่อีกที
“ทำไมวันนี้อ้อนจัง หืม”
ร่างสูงตรงหน้าผมว่าแล้วหันมายิ้มให้ผมก่อนจะจูบแผ่วเบาที่ริมฝีปากแล้วเราทั้งสองก็เดินไปดูน้ำตกกัน
ผมมาทะเลก็จริงนะแต่ว่าเขาว่าน้ำตกที่เกาะนี้สวยมากผมเลยมาดูก่อนส่วนทะเลผมไม่ชอบเล่นน้ำทะเลเท่าไหร่ส่วนมากแค่เดินริมชายหาดแค่ให้เท้าสัมผัสทรายกับน้ำทะเลก็พอแล้ว
ถึงใครจะบอกว่ามาทะเลไม่คุ้มแต่สำหรับแค่นี้มันกำลังพอดีเลยล่ะ
หลังจากที่เราเที่ยวเล่นกันทั้งวันผมเหนื่อยมากและเหนียวตัวมากๆด้วยต้องอาบน้ำที่เหนียวก็เพราะบอสจับผมทุ่มลงน้ำทะเลน่ะสิผมบอกแล้วว่าไม่เล่น
แต่ก็โดนทุ่มอยู่ดี บอสนิสัยไม่ดีจริงๆเลย
ผมเดินออกมานั่งตรงริมระเบียงสายลมพัดที่หอบกลิ่นทะเลติดมาด้วยนี่มันรู้สึกดีจริงๆ
วันนี้แล้วสินะที่ผมควรจะถามเขาไปตรงๆซักทีว่าจริงๆแล้วความสัมพันธ์เราเป็นแบบไหน
ผมคิดไว้แล้วตั้งแต่อยู่คอนโดผมควรจะเลิกได้แล้ว
ผมไม่ควรยุ่งกับคนที่มีคู่หมั้นแล้ว ผมรู้ว่านี่มันคือสิ่งที่ควรทำมากที่สุดแต่ก็ไม่ทำปล่อยให้มันเกิดขึ้นราวกับว่าไม่มีอะไรเลย
ทำไมหน้าด้านได้ขนาดนี้นะ คิดแบบนี้ก็ได้แต่ยิ้มเยาะให้กับตัวเอง น่าสมเพชสิ้นดี
“มาทำอะไรตรงนี้”
เสียงที่ดังจากข้างหลังพร้อมกับมือที่เอือมมาวางไว้ที่พุงมันทำให้ผมหลุดออกจากภวังค์
ผมไม่ตอบแต่กลับลากอีกคนให้มานั่งที่เก้าอี้นอนตรงระเบียงแทน
พอผมดันไหล่ให้ไหล่บอสเอนพิงกับพนักพิงแล้วผมจึงเอนตัวนอนทาบทับบนอกเขาอีกที
ตอนนี้เราอยู่ในท่าที่บอสนอนอยู่ข้างล่างแล้วผมก็นอนทับข้างบนหัวผมซบกับอกบอสอีกทีเรากอดกัน
มันช่างอบอุ่นซะจริง แค่นี้มันก็ทำให้ผมรู้สึกมีความสุขมากแล้ว
“ผมรักบอสนะ” รักมากจนไม่อยากจากไปไหนเลย ไม่เลยซักวินาทีเดียว
“ฉันรู้” บอสวางมือไว้บนหัวผมพร้อมกับลูบไปมา
ผมรู้สึกเหมือนลูกหมาที่ถูกเจ้านายกำลังกล่อมให้นอนหลับ
“แล้วบอสล่ะ...รักผมมั้ย”
ที่ถามแบบนี้ผมก็แค่สร้างความมั่นใจให้ตัวเองก็เท่านั้น
“มาก...ที่สุด” แค่นี้ก็ดีกับใจแล้ว ผมยืดตัวขึ้นไปประทับริมฝีปากของคนใต้ร่างอย่างแผ่วเบาก่อนจะกลับลงมาซบอกของบอสต่อ
“แต่ว่า...บอสกำลังจะแต่งงาน” พูดเองเจ็บเองแหะ
ไม่รู้ว่าจะพูดตอกย้ำตัวเองทำไมนะผมนี่คงจะชอบความเจ็บปวดเสียจริง
“ฉันแค่ทำเพื่อให้พ่อแม่สบายใจเท่านั้น แต่งไปไม่นานฉันก็จะหย่า
รอฉันได้มั้ย”
ร่างสูงใต้ร่างกำชับอ้อมกอดที่กอดผมแน่นเหมือนจะสัญญากับผมผ่านอ้อมกอดนี้
“บอสไม่ได้รักเธอใช่มั้ย”
ผมแค่อยากให้แน่ใจเท่านั้นผมกลัวใจเขาเหลือเกินกลัวว่าระหว่างที่เขาอยู่กับเธอในระยะเวลาไม่นานที่บอสบอกจะหย่าบอสอาจจะหลงรักเธอก็เป็นได้ผู้ชายกับผู้หญิงยังไงมันก็ต้องมีหวั่นไหวกันบ้าง
“ไม่มีทาง...ฉันรักนายมากนะ....ฉันเป็นของนายนะรู้มั้ยแจ็คสันและนายก็เป็นของฉันเช่นกัน”
คำตอบของบอสมันทำให้ผมรู้สึกปวดแก้มอย่างบอกไม่ถูกนี่ผมไม่ได้ยิ้มมากขนาดนั้นนะ
“บอสเป็นของผม...”
แค่ประโยคนี้มันก็ทำให้ผมมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกแค่บอสพูดแค่นี้มันก็ทำให้ผมคิดที่จะล้มเลิกความตั้งใจที่จะเลิกกับเขาแล้วล่ะครับ
ไม่รู้สิ ผมรักเขามากจนไม่อยากปล่อยเขาไปจริงๆ
“อากาศเย็นมากแล้ว เข้าห้องกันเถอะ” บอสยันตัวลุกมันจึงทำให้ผมลุกขึ้นตามทันทีที่บอสยืนขึ้นผมก็รีบเข้าไปกอดเอวบอสทันที
ผมรักคนนี้ผมอยากอ้อนเขาแบบนี้มานานแล้วอยากอ้อนแบบเปิดเผยแต่ก็ทำไม่ได้และนี่มันก็เป็นโอกาสที่ผมควรจะคว้ามันไว้และเก็บเกี่ยวให้ได้มากที่สุด
ทันทีที่เข้ามาในห้องนอนผมก็ผลักร่างสูงให้นอนแผ่ลงไปกับเตียงล้วขึ้นไปคร่อมบนตัวของเขาไว้
“วันนี้ร้อนแรงจังนะ”
ว่าแล้วบอสก็ยื่นมือมาเพื่อที่จะสัมผัสใบหน้าของผมแต่ผมกลับเร็วกว่าคว้ามือของบอสแล้วนำมืออีกข้างที่ยังว่างอยู่ชูแขนของเขาขึ้นไปเหนือหัวก่อนจะนำผ้าที่ผมเตรียมไว้มามัดที่ข้อมือของเขาทั้งสองข้าง
“เล่นอะไรน่ะ แจ็คสัน ชอบแบบนี้หรอ” ร่างสูงตรงหน้าผมพูดออกมายิ้มๆแล้วก็นอนรอดูว่าผมจะทำอะไรต่อ
“ไม่ได้ชอบแบบนี้ แต่ชอบนยอง” ผมก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูของบอสอย่างแผ่วเบาก่อนขบเม้มติ่งหูนั่นเหมือนที่บอสเคยทำกับผมทุกครั้ง
และดูเหมือนว่ามันทำให้บอสพอใจอยู่ไม่น้อย ผมยันตัวขึ้นแต่ก็นั่งทับบนตัวของบอสอยู่ดี
“อื้อ...”
แค่ช่วงล่างเราเสียดสีกันมันก็ทำให้ผมเสียวและมีอารมณ์ขึ้นมาแล้ว
“มาเล่นอะไรที่มันสนุกๆกันดีกว่าครับ” ว่าแล้วผมก็ผละออกจากตัวของบอสทันทีก่อนที่ผมจะเดินไปหยิบผ้าสีดำรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้ายาวพอที่จะปิดตาได้แล้วเดินกลับมาหาใครบางคนที่นอนรออยู่ที่เตียง
ผมคลานขึ้นไปบนเตียงแล้วคร่อมร่างสูงที่นอนรออีกครั้ง
ทันทีที่ร่างสูงเห็นผ้าในมือของผมก็ทำสีหน้างงนิดหน่อย
“จะทำอะไรน่ะแจ็คสัน” ร่างสูงส่ายหน้าไม่ยอมให้ผมนำผ้าไปปิดตาของเขา
แต่ว่านะจินยองงี่คุณไม่รอดหรอกนะ ผมก้มลงไปประกบปากกับเขาอย่างแผ่วเบาค่อยๆบดขยี้ริมฝีปากของคนใต้ร่างขบเม้มริมฝีปากล่างเบาเพื่อให้เขาเปิดปากออกมา
และเหมือนคนใต้ร่ารงจะให้ความร่วมมืออย่างดีซะด้วย
“อ่า”
ลิ้นร้อนของบอกเกี่ยวตวัดกับลิ้นของผมไปมาเราทั้งสองดูดดุนลิ้นกันจนทำให้เกิดเสียงครางอันน่าอายขึ้นมาแต่นาทีนี้ใครจะสนกันยิ่งเกิดเสียงมันก็ยิ่งกระตุ้นอารมณ์มากขึ้นไปอีก
ผมผละออกจากจูบอย่างอ้อยอิ่งน้ำใสไหลย้อยออกมาจากปากของสองเราเล็กน้อย
ผมเลยต้องก้มลงไปเก็บน้ำใสนั่นเข้าปากของเจ้าของมันเหมือนเดิม
“อืม”
ผมผละออกจากบอสอีกรอบก่อนจะพรมจูบเขาไปทั่วใบหน้าแล้วค่อยๆไล่ไปทางใบหูของเขา
“ผมแค่อยากพิสูจน์อะไรบางอย่าง นยองทำให้ผมได้มั้ย”
ผมกระซิบเสียงพร่าขบเม้มติ่งหูของอีกคนให้คนใต้ร่างรู้สึกดี
ร่างข้างใต้ผมไม่ได้ตอบรับคำขอ ผมจะถือว่าเขาตอบตกลงแล้วกัน
ผมนำผ้าที่ถืออยู่มาผูกปิดตาบอสและเขาก็ยอมผมอย่างว่าง่าย ผมแค่ไม่อยากให้เขาเห็นผมตอนนี้เท่านั้นเอง
ผมไม่อยากให้เขาเห็นว่าผมทำหน้าแบบไหน ถึงเขาจะเคยเห็นมันมาก่อนแล้วก็ตามที ผมอยากทำให้เขามีความสุขที่สุดเท่าที่ตัวผมจะทำได้
เพราะรัก...
ผมก้มลงไปบดเบียดริมฝีปากหนาที่เผยอเชิญชวนให้ผมลิ้มลองมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนิมฝีปากอ่อนนุ่มที่ไม่ว่าจะชิมเท่าไหร่ก็ไม่พอซักทีกับคนคนนี้ไม่ว่าอะไรก็ไม่เคยพอสำหรับผม
บอสขบเม้มริมฝีปากล่างของผมเบาๆเพื่อเป็นการบอกให้ผมเปิดปากออกและผมก็ยอมทำตามอย่างว่าง่าย
ลิ้นร้อนเกี่ยวตวัดหยอกล้อปัดป้ายไปมาในโพรงปากของผม
เราจูบกันเนินนานไม่มีใครยอมผละออกก่อนเหมือนกลัวว่าริมฝีปากของคนตรงหน้านี้มันจะหายไปถ้าถอนจูบออก
แต่สุดท้ายผมก็เป็นคนผละออกก่อนอยู่ดี
จากนั้นก็เริ่มจูบแก้มเขาทั้งสองข้างเลื่อนไปที่ใบหูก่อนจะลงมาเรื่อยจนถึงซอกคอผมจูบแผ่วเบาเท่านั้นไม่ได้ขบเม้มแต่อย่างใดเพราะผมไม่ชอบสร้างรอยไว้ตรงนี้เท่าไหร่
ปากผมยังคงทำหน้าที่ของมันได้ดีคลอเคลียแถวซอกคอของบอสไม่ให้ไปไหนจูบซ้ำๆมันอยู่อย่างนั้น
มือข้างนึงของผมก็ค่อยๆเลื่อนลงต่ำไปเรื่อยๆลูบไล้ไปตามแผงอกขาวของบอสแล้วผมก็ต้องชะงักกับบางอย่างที่โป่งพองอยู่กลางลำตัวของบอสมันกำลังบอกให้รู้ว่าบอสมีอารมณ์แล้ว
ผมจับสิ่งนั้นผ่านเสื้อผ้าที่ยังไม่ได้ถอดลูบไล้ไปมาเบาๆก่อนจะออกแรงบีบที่มือมากขึ้น
“อืม...กากา” เสียงครางที่บ่งบอกว่าบอสกำลังพอใจ
ผมเลิกเสื้อของบอสขึ้นไปกองที่ข้อมือของบอสที่มัดกับหัวเตียงและจัดการถอดกางเกงของบอสออกให้เหลือเพียงชั้นในตัวเดียวแล้วจัดการถอดของตัวเองออกจนหมดไม่เหลืออะไรเลยบนร่างกาย
ผมค่อยๆคลานไปบนเตียงและคร่อมคนที่นอนรอผมอยู่แล้ว
ผมนั่งบนตัวของบอสช่องทางคับแคบของผมเสียดสีแกนกลางลำตัวของบอสเบาๆความเสียวที่แล่นขึ้นมาทำเอาผมต้องเหยียดตัวตรงร่างกายมันบอกให้ผมเพิ่มแรงบดเบียดลงไปหนักๆ
ผมโน้มตัวลงมาประกบปากกับคนใต้ร่างอย่างดูดดื่มเราดูดดุนลิ้นกันไปมาจนเกิดเสียงน่าอายออกมาและนั่นมันยิ่งปลุกอารมณ์ของผมได้เป็นอย่างดี
ผมผละออกจากปากของบอสก่อนจะเลื่อนลงมายังแผ่นอกขาวที่อยู่ตรงหน้าผมเริ่มแลบลิ้นออกมาสัมผัสตุ่มไตสีสวยนั่น
เลียเบาๆผมทำทุกอย่างเหมือนที่บอสเคยทำให้ผม
ลิ้นร้อนเลียวนรอบเม็ดบัวบนอกก่อนจะเริ่มใช้ลิ้นเขี่ยดูดดันเม็ดนั่นไปมามือที่ยังว่างของผมเลื่อนลงต่ำสัมผัสแกนกลางลำตัวของบอสที่ดูเหมือนว่ามันเริ่มจะหายใจไม่ออกผมต้องช่วยให้มันออกมาหายใจข้างนอกชั้นใน
คิดได้ดังนั้นผมจึงจัดการดึงชั้นในของบอสออกทั้งๆที่ปากของผมก็ยังคงทำหน้าที่บนยอดอกของบอสไม่ได้ผละออกแต่อย่างใด
ผมผละออกจากอกของบอสก่อนจะย้ายร่างของตัวเองมาอยู่ตรงกลางระหว่างขาของบอสและนำมือทั้งสองข้างกอบกุมแท่งเนื้อร้อนที่แข็งสู้มือรูดขึ้นลงไปมาอย่างช้าๆ
“อ่า...ดี” เสียงครางของบอสก็เหมือนเป็นคำชมให้กับผม
ผมดีใจทุกครั้งที่เขาชมและผมก็อยากให้เขาชมผมบ่อยๆ
แค่เสียงครางของบอสทำให้แกนกลางลำตัวรู้สึกตื่นตัวขึ้นมาซะแล้ว
ผมก้มหน้าลงครอบครองแท่งเนื้อร้อนไว้ในโพรงปากก่อนจะเริ่มเลียรอบส่วนปลายวนไปวนมาซ้ำๆและดูดกลืนมันไปทั้งแท่งความใหญ่โตของมันทำให้ผมรู้สึกปวดกรามนิดๆ
ผมเริ่มขยับหัวของตัวเองเข้าออกเป็นจังหวะช้าๆเนิบๆและค่อยๆเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น
เร็วขึ้นเรื่อยๆ
“อ่าส์..กากา”
บอสครางเสียวทันทีที่ผมเร่งจังหวะประกอบกับที่ฟันของผมครูดเข้ากับแท่งเนื้อร้อนเบาๆด้วยมั้งถึงทำให้บอสครางออกมาแบบนี้
“กากา..ฉันอยากสัมผัสนาย..อ่า” ผมเร่งจังหวะให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
น้ำสีขาวขุ่นของบอสปล่อยก็ปล่อยออกมาเต็มปากของผม
ผมคายมันออกมาผมไม่ได้รังเกียจหรืออะไรแค่จะใช้มันหล่อลื่นเท่านั้นเอง
ผมคลานขึ้นมาคร่อมตัวบอสอีกครั้งและจัดการป้ายน้ำสีขาวขุ่นของบอสลงช่องทางคับแคบก่อนจะใช้นิ้ววนรอบกลีบนั่นกดเน้นย้ำเบาๆให้รู้สึกเสียว
“อ่า...อืออ” ผมครางออกมาเบาๆเพื่อให้บอสได้ยิน
นิ้วของผมเริ่มสอดแทรกเข้าไปแล้วหนึ่งนิ้วผมต้องเบิกทางให้ตัวเองก่อนประสบการณ์ครั้งก่อนๆมันสอนผม
“นยอง...อ่า” ผมยื่นใบหน้าเข้าใกล้หูของคนที่นอนอยู่ใต้ร่างแล้วครางแผ่วเบายามที่นิ้วที่สองเริ่มเข้าไปด้านในและขยับเข้าออก
ปฏิกิริยาตอบสนองของบอสมันทำให้ผมรู้สึกอยากแกล้งบอสขึ้นมา
“อ๊ะ...อ๊า..อ๊า....นยอง”
แรงดิ้นของบอสที่พยายามดึงมือตัวเองออกจากผ้าที่ผมมัดไว้
ทันทีที่ได้ยินเสียงครางของผม
“กากา...แก้มัดให้ฉันที” คำร้องขอของบอสมันช่างน่ารักจริงๆเลย
“อือ...นยอง..อ๊า”
นิ้วของผมยังทำหน้าดึงเข้าดึงออกได้เป็นอย่างดีสร้างความเสียวให้ผมได้ไม่น้อยแต่มันก็น้อยกว่าของจริงอยู่ดีละนะ
ผมเลื่อนมือไปจับแท่งเนื้อร้อนของอีกคนที่ตอนนี้แข็งขึ้นมาอีกรอบแล้ว
รูดขึ้นลงไปมาเบาๆเพื่อเตรียมความพร้อม
ผมจับแท่งเนื้อร้อนให้ตรงกับช่องทางคับแคบนั่นก่อนที่จะกดลงไปเบาๆ ”อ๊ะ”
เข้าได้เพียงส่วนหัวมันก็ทำผมเสียวจนแข้งขาสั่นไปหมดแล้ว
ผมค่อยๆผ่อนลมหายใจแล้วดูดกลืนความใหญ่โตของบอสจนมิดด้าม
ผมนั่งแช่ไว้อย่างนั้นปรับสภาพตัวเองให้คุ้นชินแล้วเริ่มขยับอย่างช้าๆ
“อ๊า..นยอง” ทันทีที่ผมครางชื่อเขาออกมา บอสก็เริ่มจะอยู่ไม่สุขเริ่มออกแรงที่ข้อมืออีกครั้งทั้งๆที่รู้ว่ามันคงไม่หลุดออกมาง่ายๆ
ผมขยับขึ้นลงอย่างเร็วตามแรงปรารถนาเน้นย้ำทุกสัมผัสทุกแรงกระแทกที่กระแทกลงไปซ้ำๆ
ย้ำเตือนตัวเองทำให้ดีที่สุดก่อนที่มันจะไม่มีโอกาสนั้นอีกแล้ว
“อ๊ะ..นยอง..อ๊า...น..ยอง”
แรงกระแทกจากด้านล่างทำให้ผมรู้ว่าบอสเริ่มทนไม่ไหวสวนสะโพกขึ้นมาขณะที่ผมกำลังกดสะโพกลงไปพอดี
“อ๊ะ..อ๊ะ...อ่า”
ผมเริ่มที่จะหยุดขยับและปล่อยให้คนใต้ร่างเป็นคนขยับแทน
“อ๊า...นยอง..อื้อ” ไม่มีแม้แต่แรงที่จะขยับกายได้แต่ใช้มือค้ำยันที่หน้าอกของบอสเอาไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองเสียการทรงตัว
ผมโน้มใบหน้าของตัวเองลงมายังแผ่นอกขาวก่อนจะประทับริมฝีปากแผ่วเบาลงบนแผ่นอกตำแหน่งเดียวกับที่หัวใจของคนใต้ร่างอยู่
จูบมันย้ำๆซ้ำๆเม้มปากดูดมันให้เกิดรอยกลีบปากของผมขึ้นมาผมแค่อยากให้เขารู้ว่าผมรักเขามาก
มากมายเหลือเกิน ผมไม่อยากปล่อยเขาไปไม่อยากให้เขาเป็นของใครนอกจากผมคนเดียวแต่มันคงทำไม่ได้สิ่งที่ผมทำได้ก็คงทำได้เท่านี้
หยาดน้ำตาอุ่นที่อยู่ๆก็ไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัวจนทำให้ผมต้องรีบปาดมันออก
“ซี้ดดด...กากาแก้มัดหน่อยครับ”
คำขอของบอสที่ดูเหมือนจะทนไม่ไหวแล้วเขาดูทรมารมากที่ไม่ได้สัมผัสผม
“อือ...ฮึก...อึก..อื้อ” ผมไม่ได้แก้มัดออกเสียงครางที่ปนเสียงกลั้นสะอื้นนั้นทำให้ผมไม่อยากแก้มัดเขาออก
รออีกนิด รอผมเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาให้หมดก่อนได้มั้ยแล้วผมจะแก้มัดคุณออก
“นายร้องไห้หรอ กากา”
เหมือนคนใต้ร่างจะจับเสียงสะอื้นผมได้ถึงได้หยุดชะงักกิจกรรมทุกอย่างแล้วถามผม
“อย่าหยุด...อื้อ.ป..เปล่า..อึก..ร้อง..อือ” จึงกลายเป็นผมที่ขยับแทน น้ำตาที่บัดนี้แห้งเหือดไปหมดแล้วเหลือเพียงตาที่ยังคงแดงอยู่นิดๆ
“ช่วยแก้มัดฉันทีได้มั้ย ฉันอยากสัมผัสนายจนทนไม่ไหวแล้ว”
เสียงขอร้องแหบพร่านั้นทำผมใจอ่อนยวบทันที
“ข..ขยับ...อ่า..ก่อน”
ผมขยับขึ้นลงไปมาอย่างช้าๆรอคนใต้ร่างขยับสวนขึ้นมาแต่ว่าคนใต้ร่างก็ยังไม่ขยับเลยซักนิด
“อ๊า...นยอง...อื้อ..อืม” ทันทีที่บอสสวนสะโพกขึ้นมาแบบไม่ทันได้ตั้งตัวทำเอาผมถึงกับครางเสียงหลงก่อนจะก้มลงไปบดเบียดริมฝีปากแย่งอากาศหายใจแลกลิ้นดูดดุนจนเกิดเสียง
มือของผมค่อยๆเอือมไปแก้มมัดข้อมือที่อยู่บนหัวเตียงและปลดพันธนาการนั้นออก
“อ๊ะ...อ๊ะ..อ๊า..นยอง..อึก...นยอง” ทันทีที่ผมแก้มัดออกบอสก็จับผมพลิกให้อยู่ใต้ร่างของเขาทั้งๆที่เรายังคงเชื่อมต่อกันอยู่
บอสเร่งจังหวะการขยับเข้าออกให้เร็วขึ้นและรัวขึ้นกว่าที่ผมทำมากนัก
แรงกระแทกที่ลงมาแต่ละครั้งมันหนักหน่วงเน้นย้ำเหมือนต้องการเตือนว่าร่างกายนี้เป็นของเขา
ร่างกายที่บิดเร่าเพราะทนความเสียวไม่ไหว ความต้องการที่มีต่อคนตรงหน้ามากขึ้นจนทำให้ผมต้องเด้งสะโพกรับแรงกระแทกทุกครั้งที่คนข้างบนกระแทกมาอย่างไม่ยั้ง
ความต้องการที่ทำให้ผมต้องเกร็งจิกเล็บลงบนแผ่นหลังของอีกคนเป็นทางยาว
บอสคงจะเจ็บน่าดูเลย ผมเอือมมือไปปลดผ้าที่ปิดตาของบอสออกทั้งๆที่คิดว่าจะไม่ให้บอสมองตัวเองเพราะกลัวว่าจะแสดงอะไรออกไปให้บอสรู้สึกลำบากใจกลัวจะเอาแต่ใจตัวเองรั้งเขาไม่ให้แต่งงานแต่กลับเป็นตัวเองที่ห้ามใจไว้ไม่ได้เพราะอยากเห็นหน้าของคนที่รักชัดๆเต็มสองตา
แรงกระแทกที่หนักหน่วงโหมกระหน่ำซัดเข้ามาเรื่อยๆอย่างไม่หยุดหย่อน
บอสยังส่งแรงมาไม่ได้ลดละลงไปเลยความเสียวซ่านที่แผ่ไปทั่วร่างกายแต่ไม่รู้จะปลดปล่อยยังไงได้แต่เด้งสะโพกรับเท่านั้นผมคิดว่าตื่นมาอีกทีผมต้องปวดสะโพกแน่ๆเลย
“อ๊า...นยอง”
ธารน้ำขาวขุ่นอัดฉีดเข้ามาข้างในตัวผมเต็มๆความรู้สึกที่อุ่นวาบข้างในและน้ำที่ไหลย้อยออกมาตามเรียวขาผมรู้สึกเหนอะหนะช่องทางคับแคบนั่นจึงพยายามที่จะดึงตัวออกจากบอสแล้วลุกหวังว่าจะไปทำความสะอาดร่างกาย
แต่ยังไม่ทันได้ลุกขึ้นเลยบอสกับดึงผมเข้าหาตัวแล้วนอนราบลงไปกับพื้นเตียง
“วันนี้กาการ้อนแรงนะ รอบเดียวคงไม่ดีหรอกใช่มั้ย”
รอยยิ้มร้ายที่ปรากฏบนใบหน้าของบอสทันทีที่พูดนั้นผมรู้ได้ในทันทีว่ามันคงไม่จบแค่นี้แน่นอน
“อ๊า..เบา...นยอง...กา..กา..ส..เสียว”
.....................................................
“ขับรถกลับดีๆนะครับบอส”
ผมหันหน้าไปลาบอสแล้วจูบเบาๆลงบนริมฝีปากหนานิดนึงก่อนจะลงจากรถไป
รถของบอสแล่นออกไปจนลับสายตาแล้วแต่ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงยังยืนอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน
ผมแค่อยากมองให้มั่นใจว่าเขายังปลอดภัยดีตอนที่อยู่ในสายตาผมหรือไม่อยู่ในสายตาผม ผมยืนอยู่ตรงนั้นได้ซักพักและคิดว่าผมควรจะขึ้นห้องได้แล้วรู้สึกปวดเมื่อยไปหมดทุกส่วน
ร่างกายผมต้องได้รับการพักผ่อน
“พี่แจ็คสัน” เสียงเรียกที่ดังขึ้นทันทีที่ผมเดินมาถึงห้องของตัวเอง
เด็กยักษ์มาทำอะไรที่นี้นะ
“ผมคิดถึงพี่จัง”
ว่าแล้วร่างสูงก็เข้ามาสวมกอดผมทันทีจมูกโงที่ซุกอยู่ที่ซอกคอสูดดมกลิ่นของผมมันทำให้ผมเคลิ้มขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
แล้วทุกอย่างก็ดับไป
“พี่แจ็คสัน...พี่เป็นอะไรน่ะ”
“เห้ พี่หลับหรอเนี่ย บ้าจริง”
R
R R R R R R
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นปลุกให้ผมต้องตื่นขึ้นมารับสายมันก่อนที่มันจะรบกวนคนที่นอนกอดผม
“สวัสดีครับ” ผมหันหน้าซุกอกพลางส่ายหัวไปมาอ้อนคนตัวสูง
/เอ่อ..นี่ใช่ญาติคุณปาร์ค จินยองมั้ยคะ ดิฉันโทรมาจากโรงพยาบาลแทวา/ ทันทีที่ผมได้ยินคำว่าโรงพยาบาลผมก็รีบเด้งตัวลุกขึ้นมาเลยทันที
“ใช่ครับ...ม..มีอะไรรึเปล่า”
เสียงที่พยายามบังคับไม่ให้สั่นตอบกลับพยาบาลผมรู้สึกว่าเหมือนมันจะมีอะไรเกิดขึ้นอย่างนั้นแหละ
/ตอนนี้คุณปาร์ค
จินยองประสบอุบัติเหตุอยู่ที่โรงพยาบาลต้องได้รับการผ่าตัด
คุณช่วยเซ็นยินยอมการผ่าตัดด้วยค่ะ/
ทันทีที่พยาบาลพูดจบผมรู้สึกร่างกายไม่มีแรงขึ้นมาเลยทันที มันต้องไม่เป็นแบบนี้สิ
ทำไม
ผมกดตัดสายทิ้งแล้วรีบออกจากห้องไปหาบอสที่โรงพยาบาลทันที
ภาพที่ผมเห็นนั้นทำเอาผมเข่าอ่อนแทบรุดลงไปกองกับพื้นภาพที่บอสกำลังคลำหาแก้วน้ำที่อยู่ใกล้มือเขามากๆแต่เขากลับหามันไม่เจอผ้าขาวที่ปิดตาเขาทั้งสองข้างนั้นทำให้เขามองไม่เห็นมันใช่มั้ย
เพล้ง!
“อ่า บ้าจริง” เสียงแก้วน้ำที่บอสเผลอปัดลงมาแตกละเอียด
บอสกำลังก้มลงไปเหมือนจะเก็บเศษแก้วที่ตัวเองทำหล่น
ผมรีบเดินเข้าไปจับมือนั้นไว้ก่อนที่บอสจะเก็บเศษแก้วที่แตกละเอียดทั้งๆที่มองไม่เห็น
“แจ็คสัน?” ผมจูบลงบนมือของบอสอย่างแผ่วเบา หวง ผมหวงมือคู่นี้เหลือเกิน
“บอสไปนั่งก่อนนะเดี๋ยวผมเก็บเอง” ผมจัดการเก็บเศษแก้วที่แตกละเอียดที่พื้นก่อนจะเดินมานั่งข้างบอสและพยายามซุกหน้าเข้าหาอกอุ่นทันที
“แจ็ค...สัน” เสียงที่ขาดห้วงกับหยดน้ำตาที่หยดลงข้างแก้มผมทำให้รู้ว่าอีกคนกำลังร้องไห้
ผมกระชับอ้อมกอดของตัวเองให้แน่นขึ้นทันทีที่อีกคนเริ่มจะสะอื้นถึงจะไม่แรงมากนักแต่ก็เห็นได้ยากที่บอสจะร้องไห้แบบนี้
“ทุกคน...ทิ้งฉัน..ไป..หมด เพียงเพราะว่าฉันตาบอด”
ทั้งๆที่ร้องไห้แต่บอสก็ยังพยายามที่จะพูดมันออกมามันยิ่งทำให้ผมทำอะไรไม่ถูกได้แต่กอดบอสไว้อย่างนั้นไม่ยอมปล่อย
“นายจะเหมือนพวกเขามั้ย?”
ผมเพิ่มแรงกอดที่กอดบอสจนคิดว่าบอสอาจจะขาดอากาศหายใจได้แต่ผมแค่อยากทำให้บอสมั่นใจว่าผมจะไม่ทิ้งเขาไป
“ผมรักคุณจินยอง ผมอยู่ตรงนี้...ข้างคุณ” แรงกอดรัดที่เพิ่มมากขึ้นทันทีที่ผมพูดจบบอสกอดผมไม่ยอมปล่อยเหมือนกลัวว่าผมจะหายไป
ความรู้สึกแฉะบริเวณที่หัวไหล่ทำให้รู้ว่าบอสกำลังร้องไห้อีกครั้ง
ผมขอโทษ จินยอง
ของของผมยังไงมันก็ต้องเป็นของผม
และคุณเป็นของผม ปาร์ค จินยอง
“พี่แจ็คสันไปไหนมาอ่ะ...รู้มั้ยว่าผมตกใจมาแค่ไหนที่ตื่นมาไม่เจอพี่นอนอยู่น่ะ”
ทันทีที่ผมเปิดประตูเข้าห้องไปก็เจอกับเด็กยักษ์ยูคยอมที่พอเห็นผมก็เริ่มบ่น บ่น
บ่น
แต่ว่านะผมอารมณ์ดีมากเลยไม่ได้แต่ยิ้มตอบกลับไปให้เด็กยักษ์แทนก่อนจะเดินเข้าไปนั่งคร่อมตักเด็กยักษ์ไว้พร้อมกับมอบจูบให้เป็นรางวัลที่เด็กยักษ์นี่ทำงานสำเร็จ
“ขอบคุณนะ ยูคยอมอ่า”
ว่าแลวผมก็โน้มตัวลงไปประกบปากคนตัวโตอีกครั้งอย่างดูดดื่ม
แล้วค่อยๆถอนจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่ง
เด็กยักษ์ได้เพียงแต่ยิ้มรับกับคำขอบคุณของผมเท่านั้น
“ขอเพียงแค่พี่ต้องการผม ผมยอมพี่ได้ทุกอย่าง” ร่างหนาพูดเพียงเท่านั้นก่อนจะเริ่มสอดมือเข้ามาใต้เสื้อของผมแล้วค่อยๆบีบขยี้ตุ่มไตบนยอดอกของผม
ทำให้ผมต้องแอ่นอกรับสัมผัสที่วาบหวิวนั้นทันที
“อื้อ...ยูคยอมอ่า” เพราะความเสียวที่แล่นเข้ามาทำให้ผมถึงกลับครางออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
“เธอเป็นของพี่นะยูคยอม” ผมบอกทั้งๆที่สะโพกของผมกำลังถูไถไปกับแกนกายใหญ่ด้านล่างอยู่
“อ๊ะ...ร..เร็ว..อีก..ยูค..อ๊า”
นี่เป็นแค่รางวัลเล็กน้อยๆกับงานชิ้นนี้
ผมต้องขอบคุณเขาที่ทำเพื่อผมมากมายขอบคุณที่ทำให้บอสเป็นของผมแต่เพียงผู้เดียว ขอบคุณที่ยอมผมทุกอย่าง
ถ้าเรื่องที่บอสตาบอดไม่ได้เป็นอุบัติเหตุ
ถ้าเรื่องอุบัติเหตุเป็นเพียงแค่การจัดฉากล่ะ
ผมบอกแล้วไงว่าของของผมยังไงก็ต้องเป็นของของผม
END.
