NC Doraemon x Nobita

“โดราเอมอนน น น น น” เสียงโวยวายดังสนั่นเข้ามาในบ้านพร้อมกับการปรากฏตัวของร่างบางที่วิ่งหน้าตาตื่นแถม

ยังร้องไห้อีกต่างหาก

ตึก ตึก ตึก ปัง

“โดราเอมอน ฮึก ฮือ”เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงของโนบิตะ โดราเอมอนรีบหันหน้าไปมองที่มาของคนที่ทำ

เสียงดังตั้งแต่เข้ามาในบ้าน

“มีอะไรหล่ะ แล้วร้องไห้ทำไม?”โดราเอมอนทำเสียงปลงๆกับโนบิตะเขารู้ว่าถ้าโนบิตะร้องไห้เมื่อไหร่นั้นคือโดน

ไจแอนท์แกล้งมาแน่นอน เขาจึงไม่ค่อยสนใจนัก ร่างสูงของโดราเอมอนเดินไปหยิบของโปรดของตัวเองก่อนที่จะ

ตกใจเมื่อจู่ๆร่างบางของโนบิตะโผเข้ามากอดเขาอย่างไม่ทันตั้งตัวทำให้โดรายากิหล่นลงพื้นเป็นที่เรียบร้อย

“เห้ย ไรเนี่ยโนบิตะ”

“โดราเอมอน ฮึก คือฉันโดนไจแอนท์แกล้ง”อ่า นั่นไงทำไมไม่เดาหวยถูกเหมือนแบบนี้บางเนี่ย ร่างสูงคิดก่อนจะมอง

ร่างบางที่เข้ามากอดเขาแน่นไม่ยอมปล่อย

“นายก็โดนแกล้งทุกวัน น่าจะชินได้แล้วนะ”โดราเอมอนบอกก่อนจะเสมองไปทางอื่นเพราะเขาหวั่นไหวกับร่างบาง

ร่างที่กอดเขาตอนนี้บวกกับท่าที่ล่อแหลมนี้ทำให้เขาตื่นเต้นกว่าเดิมอีก เขาจะทนได้มั้ยเนี่ย

“แต่นี่มันไม่เหมือนกับทุกทีหนิ”ร่างบางยังคงกอดร่างสูงของโดราเอมอนแน่นไม่ยอมปล่อยราวกับว่ากลัวร่างสูงจะ

หายไปยังไงยังงั้น

“ไม่เหมือนยังไง ไหนบอกฉันมาสิ”ร่างสูงดันร่างบางที่กอดเขาแนบอกก่อนจะมองหน้าเปื้อนน้ำตาของร่างบาง

“ไจแอนท์บอกว่าอีกไม่นานโดราเอมอนก็จะกลับบ้านของนายแล้วจะไม่กลับมาอีก ฮึก ไม่เอานะ ฉันไม่ยอมโดราเอ

มอนเป็นของฉันต้องอยู่กับฉันสิ...ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีนาย”ร่างบางบอกทุกอย่างกับร่างสูงทำให้ร่างสูงตกใจนิดหน่อย

กับสิ่งที่ร่างบางบอกเหมือนคำสารภาพรักเลยแหะ

“นายเชื่อไจแอนท์งั้นหรอ”ร่างสูงยิ้มก่อนจะยื่นมือมาเช็ดน้ำตาให้กับร่างบางที่ตอนนี้กำลังนั่งบนตักเขาอยู่ ไม่กลัวเขา

รึไงกันนะ

“รู้มั้ย ฉันจะไม่ไปไหนถ้านายยังต้องการฉันอยู่ฉันก็จะอยู่จนกว่านายจะไม่ต้องการฉันแล้ว ฉันถึงจะไป”พอโดราเอ

มอนพูดจบโนบิตะก็ยิ้มขึ้นมาทันทีแล้วเอาเข้าไปซุกกับอกโดเรมอนเหมือนเดิมมันทำให้โดราเอมอนถึงกับกัดฟัน

สะกดกลั้นอารมณ์ของตัวเองไว้ ที่เขาต้องสะกดกลั้นอารมณ์เพราะตอนนี้เขาไม่ได้ใส่เสื้อแล้วยิ่งร่างบางเอาหน้าเข้า

มาซุกอีกมันทำให้อารมณ์เขาขึ้นได้ง่ายๆร่างบางยังคงกอดร่างของโดราเอมอนนั้นต่อไปโดยไม่มีทีท่าว่าจะลุกเลย   

โดราเอมอนก็ปล่อยเลยตามเลยไม่อยากจะขัดร่างบางซักเท่าไหร่ถึงแม้ว่าจะต้องอดทนมากมายขนาดไหน

ร่างบางนิ่งรอดูปฏิกิริยาของโดราเอมอนที่นั่งนิ่งๆไม่ไหวติงนั่นมันทำให้ร่างบางหงุดหงิด ‘ไหนดูสิจะทนได้สักกี่น้ำ’ร่าง

บางคิดก่อนจะก้มลงไปจูบกับหน้าอกของร่างสูงทำให้ร่างสูงสะดุ้งอย่างหนักจากนั้นร่างบางจึงเงยหน้าขึ้นมามองร่าง

สูงตาเยิ้มๆก่อนจะก้มลงมาที่ซอกคอแล้วร่างบางก็ทำสัญลักษณ์แสดงความเป็นเจ้าของกับร่างนี้ การกระทำนี้อยู่ใน

สายตาของโดราเอมอนตลอดและการกระทำนี้ก็ได้ทำให้ความอดทนเขาหมดลง

‘นายยั่วฉันเองนะ’เขาอุ้มโนบิตะขึ้นมาจากตักในท่าทีล่อแหลมเพราะตัวเขาอยู่ตรงกลางระหว่างขาของร่างบางที่

กำลังเกี่ยวเอวเขาอยู่เขาไม่รอช้าประกบริมฝีปากของตัวเองลงบนริมฝีปากของอีกฝ่ายจากอ่อนโยนก็เริ่มรุนแรงขึ้น

ร่างสูงดุนดันลิ้นของตัวเองเข้าไปหาความหวานในโพรงปากของร่างบางอย่างไม่หยุดหย่อนและร่างบางก็ตอบรับรส

จูบเขาเป็นอย่างดียิ่งทำให้เขาต้องการร่างนี้มากขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ ร่างบางและร่างสูงจูบกันเนิ่นนานจนทำให้โนบิตะ

ขาดอากาศหายใจจึงทุบอกโดราเอมอนเบาๆเพื่อบอกว่าเขาหายใจไม่ออก โดราเอมอนถอนจูบออกจากร่างบางแค่

แปปเดียวเท่านั้นก็ยื่นหน้าเข้าไปประกบปากใหม่อีกครั้ง

“อื้อ...อืม”โนบิตะทุบอกโดราเอมอนรัวๆ ทำให้โดราเอมอนถอนจูบแล้วมองหน้าโนบิตะอย่างไม่พอใจ

“พอได้แล้ว ฉันเหนื่อยแล้ว”โนบิตะบอกโดราเอมอนอย่างอายๆไม่กล้าที่จะมองหน้าโดราเอมอนตอนนี้ ‘ของแบบนี้มัน

ต้องเล่นตัวซักหน่อยให้ง่ายๆมันก็ไม่สนุกหน่ะสิ’

“แต่ฉันยังไม่เหนื่อยเลยนะ”โดราเอมอนวางร่างบางลงกับเตียงอย่างกะทันหันก่อนจะขึ้นคร่อมร่างของโนบิตะเพื่อไม่

ให้ร่างบางหนีไปไหน หน้าของร่างบางเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆก่อนที่มันจะแดงไปทั้งตัว “จะทำอะ....อื้อ”ยังไม่ทันที่ร่างบาง

จะพูดจบก็ถูกริมฝีปากหนาของโดราเอมอนประกบเข้าเสียก่อนทำให้ร่างบางตกใจถลึงตาใส่ร่างสูงแต่ร่างสูงก็ได้

สนใจไม่เขาจูบร่างบางต่อไปเรื่อยๆก่อนจะเริ่มดุนดันลิ้นของตัวเองเข้าไปในโพรงปากของร่างบางแต่ครั้งนี้ช่างทำได้

ยากนักเมื่อร่างบางไม่ยอมให้ความร่วมมือกับร่างสูงเลยซักนิดไม่แม้แต่จะปริปากออกทำให้ร่างสูงไม่พอใจยิ่งนัก เมื่อ

ร่างบางทำแบบนี้เขาจึงรุกจูบร่างบางอย่างหนักหน่วงทำให้ร่างบางหายใจไม่ทันจึงต้องอ้าปากเอาอากาศเข้าไปและ

นี่ก็เป็นโอกาสที่ทำให้ร่างสูงสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของร่างบางได้สำเร็จลิ้นหนาควานไปทั่วโพรงปากของร่างบาง

เพื่อลิ้มรสความหวานจากปากของร่างบางถึงแม้ว่าจะชิมมันกี่ครั้งในทุกๆครั้งก็ยังหวานเหมือนเดิมยิ่งได้ลิ้มรสในครั้ง

แรกไปแล้วก็อยากจะลิ้มรสต่อไปเรื่อยๆไม่มีที่สิ้นสุดเมื่อร่างสูงพอใจแล้วก็ตวัดเกี่ยวลิ้นเล็กที่คอยหลบหนีเขาตลอด

เวลาไม่ยอมจูบตอบเขาเสียทีร่างเล็กนี้ต้องการอะไรจากเขากันแน่นะ เมื่ออากาศหายใจของโนบิตะเริ่มหมดเขาจึง

ทุบอกของโดราเอมอนเบาๆอย่างคนหมดแรง แหงแซะ ก็จูบเมื่อกี้ทำเขาเคลิ้มจนไม่มีแรงที่จะขัดขืนเลยหน่ะสิ เมื่อ

เห็นว่าอากาศของโนบิตะเริ่มจะหมดร่างสูงจึงถอนจูบออกก่อนจะเปลี่ยนจากปากมาเป็นซอกคอแทน ร่างสูงขบเม้ม

จนเกิดเป็นรอยแดงขึ้นมาเป็นจ้ำๆทั่วร่างของโนบิตะเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของของร่างบางนี้

 “อื้อ...อะ..หยุดได้แล้ว โด..เระ อ๊ะ”โนบิตะที่กำลังร้องห้ามโดราเอมอนถึงกับสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อรู้สึกถึงมือเย็นที่ล้วง

เข้ามาในเสื้อของเขาอีกทั้งยังลูบไล้ไปมาทั่วหน้าท้องของเขาเพื่อให้เขาเสียวเล่นเป็นระยะๆ โดราเอมอนลากลิ้นเลีย

ลงมาเรื่อยๆจนถึงยอดอกสีสวยที่แข็งขึ้นเชิญชวนให้ร่างสูงลิ้มลองเป็นอย่างหนัก ไม่รอช้าโดราเอมอนรีบครอบครอง

ยอดอกสีหวานทันที ขบเม้มริมฝีปากและดูดยอดอกนั่นจนทำให้คนใต้ร่างของเขาครางออกมาเสียงดัง ทำให้ร่างสูง

พอใจเป็นอย่างมาก ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมาสบตากับร่างบางที่ตอนนี้ตาเยิ้มเพราะเริ่มมีอารมณ์ร่วมไปกับเขาไหนจะ

น้ำตาคลออยู่ในตานั่นเล็กๆ น่ารักเกินกว่าจะห้ามใจไหว โดราเอมอนเข้าไปประกบจูบกับร่างบางที่ตอนนี้มีอารมณ์

มากๆให้เพิ่มแรงอารมณ์เข้าไปอีก และเหมือนเขาจะทำสำเร็จไม่เพียงคนใต้ร่างจะตอบรับรสจูบเขาอย่างเร่าร้อนทั้ง

ยังนำแขนคล้องคอเขาแล้วเบียดร่างกายเข้าหาเขาจนแก่นกายเล็กที่แข็งตัวขึ้นชนเข้ากับหน้าท้องของเขาอย่างเห็นได้

ชัด ร่างสูงผละริมฝีปากออกจากร่างบางก่อนที่เขาจะครอบครองแก่นกายของร่างเล็กแล้วรูดขึ้นรูดลงอย่างเป็น

จังหวะ

 “อ๊ะ...อ๊า อา”ร่างเล็กครางออกมาอย่างดังอีกทั้งยังกดหัวของคนข้างบนให้ลึกลงไปอีกเมื่อใกล้ถึงจุดสุดยอด ร่างสูง

เมื่อรู้ว่าร่างบางกำลังจะปลดปล่อยจึงทำเร็วขึ้นไปอีกๆร่างบางกระตุกเกร็งก่อนจะปล่อยน้ำรักออกมาเต็มปากของ

ร่างสูงและบางส่วนที่เลอะหน้าท้องของตน ร่างสูงนำน้ำรักที่โนบิตะได้ปลดปล่อยเมื่อกี้หยอดลงไปที่ช่องทางสีสวย

ก่อนจะก้มลงไปเลียตรงจุดนั้น ทำให้ร่างบางที่เหนื่อยหอบเมื่อกี้กลับมาครางอีกครั้ง

 “อ๊ะ...อ๊า อ๊า...อ๊ะ...อ๊า..อื้ม”โดราเอมอนดุนดันลิ้นเข้าไปในช่องทางนั้นอย่างสนุกปาก จนแก่นกายของร่างเล็กแข็ง

และเริ่มแฉะอีกรอบ ร่างสูงกอบกุมส่วนอ่อนไหวของร่างเล็กไว้และรูดขึ้นลงด้วยความเร็วจนทำให้ร่างเล็กจะถึงจุดสุด

ยอดแต่ร่างสูงกลับหยุดมือลงแล้วลงไปนอนอยู่ข้างๆร่างบาง ทำให้ร่างบางถึงกลับอารมณ์ค้าง

 “หยุดทำไมหล่ะ โดราเอมอน” ร่างบางสงสัย

“ฉันเหนื่อยแล้ว พอแค่นี้เถอะ”คำตอบของโดราเอมอนทำให้โนบิตะถึงกับงง ทำไมนายต้องมาเหนื่อยตอนฉันมี

อารมณ์ด้วยนะ ร่างบางไม่พูดอะไรแต่กลับบิดกายไปมาก่อนจะโถมร่างเข้าหาร่างสูงอย่างออดอ้อน แต่ร่างสูงกลับไม่

เล่นด้วยได้แต่นอนนิ่งไม่ไหวติง ทั้งที่ใจอยากจับร่างบางนี้กดใจจะขาดแต่แค่อยากแกล้งร่างบางนี้เฉยๆ

“หึ ถ้าอยากมากทำไมไม่ลองทำเองหล่ะ”โดราเอมอนยังคงแกล้งโนบิตะต่อไปเรื่อยๆ โนบิตะตอนนี้ก็เหมือนจะไม่ไหว

จริงๆ ร่างเล็กขึ้นคร่อมร่างสูงอย่างรวดเร็วไม่มีแม้แต่ความเคอะเขินยิ่งตอนนี้อารมณ์ของร่างบางถึงขีดสุดแล้วด้วย 

ร่างเล็กนั่งทับอยู่ตรงส่วนอ่อนไหวของโดราเอมอนก่อนจะบดเบียดบั้นท้ายกับแก่นกายของร่างสูงเป็นเหตุทำให้แก่น

กายของร่างสูงแข็งขึ้นมาแทงช่องทางสวาทอย่างแผ่วเบา

“อ๊ะ...อื้อ”โนบิตะครางออกมาทันที่สัมผัสโดนแก่นกายของโดราเอมอน ไม่เพียงเท่านั้นโนบิตะใช้มือลูบคลำแก่นกาย

ใหญ่พร้อมกับรูดขึ้นลงอย่างเร็วทำให้โดราเอมอนถึงกับครางเสียงทุ้มออกมา เมื่อร่างเล็กรู้สึกว่าแก่นกายของ

โดราเอมอนมันใหญ่ได้ที่ ร่างเล็กไม่รอช้าจับแก่นกายใหญ่ตั้งฉากกับบั้นท้ายของตัวเองก่อนจะกดบั้นท้ายตัวเองลง

ช้าๆเพราะกลัวว่ามันจะเจ็บ เมื่อร่างสูงเห็นว่าร่างบางไม่ยอมกดตัวเองลงไปซักทีจึงช่วยร่างบางโดยการกดสะโพก

ร่างบางลงอย่างแรงจนมิดด้ามทำให้ร่างบางถึงกับครางลั่น

 “อ๊า...ทำบ้าอะไรของนายเนี่ย”ร่างสูงยิ้มออกมาอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร

“ก็นายช้าเองหนิ ฉันก็เลยช่วยไง”ร่างสูงบอกอย่างสบายๆแล้วก็นอนมองดูร่างบางต่อถึงแม้ว่าเขาจะเริ่มทนไม่ได้แล้ว

ก็เหอะ ร่างบางนี้ตอดรัดเขาเกินไปจนเขาเกือบจะแตกหลายรอบแล้ว

“ขยับสิ นายกลัวอะไรอยู่หล่ะ”ร่างบางเริ่มขยับอย่างช้าๆเนิบๆค่อยเป็นค่อยไปทำให้ร่างสูงอยากจะแกล้งร่างบางขึ้น

มาจึงยกสะโพกกระแทกสวนกลับไปอย่างแรงแล้วก็ขยับสะโพกเร็วๆรัวๆ

“อ๊ะ..อ๊า อ๊า”ทำให้ร่างบางถึงกับครางไม่เป็นภาษาเลยทีเดียว ร่างบางเริ่มทรงตัวไม่ค่อยไหวจึงนำมือมายันไว้ที่หน้า

อกของคนข้างล่างแต่ก็ยังแอ่นสะโพกรับการกระแทกของร่างสูงอย่างต่อเนื่อง

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊า อ๊า อ๊ะ”ตอนนี้ร่างสูงไม่ได้ขยับสะโพกแล้วแต่กลับเป็นร่างบางเสียเองที่ขยับสะโพกแทนทั้งเร็วและแรง

ตามอารมณ์ของร่างบางตอนนี้ เขารู้สึกต้องการร่างนี้มากมากเสียจนรู้สึกว่ามันไม่พอ

“อ๊ะ อ๊า จะไป...ละ.แล้ว”พอร่างบางพูดเสร็จก็ปลดปล่อยน้ำรักออกมาเต็มหน้าท้องของร่างสูงและร่างบาง ร่างสูงเมื่อ

เห็นว่าร่างบางไปแล้วเขาจึงจับสะโพกของร่างบางกระแทกอีก2-3ครั้งก็ปลดปล่อยข้างในตัวของร่างบาง ทำให้ร่าง

บางรู้สึกอุ่นวาบขึ้นมา

โนบิตะหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อนกับกิจกรรมแสนเร่าร้อนที่เขาพึ่งทำเสร็จไปเมื่อครู่ พอนึกขึ้นได้ว่าตัวเองยังอยู่บน

ตัวของโดราเอมอนอยู่เขาจึงรีบลุกออกจากตัวของโดราเอมอนทันที แต่ก็ไม่ทันโดราเอมอนที่จับเขาพลิกตัวลงนอน

ราบกับเตียงทั้งๆที่ยังไม่ได้ดึงแก่นกายออกกลายเป็นโดราเอมอนที่คร่อมเขาแทน และเขาก็รับรู้ได้บางสิ่งบางอย่างที่

ขยายขึ้นมาในตัวเขา

“อื้อ...เราพึ่งทำไปเมื่อกี้เองนะ”ร่างบางเริ่มครางออกมาอย่างแผ่วเบา เมื่อร่างสูงเริ่มขยับอีกครั้ง

“นายทำคนเดียวตะหาก ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย”ร่างสูงบอกก่อนจะกระแทกลงไปเน้นๆ

“อ๊า...คนขี้โกง..อื้อ”ร่างสูงยิ้มร้ายแล้วเริ่มขยับสะโพกอีกครั้ง

“อ๊ะ อ๊า โด..รา..เอ..มอน..อ๊า”ร่างบางครางชื่อร่างสูงออกมาอย่างห้ามไม่ได้

“อีก...ระ..แรงอีก อ๊า”ร่างบางครางออกมาเสียงดังเพราะมันทั้งเสียวทั้งรู้สึกดี

และเสียงครางก็ดังระงมไปทั่วทั้งคืนกว่าทั้งสองจะได้นอนก็สว่างแล้วร่างบางถึงกับสลบทันทีที่กิจกรรมบนเตียงครั้ง

สุดท้ายได้เสร็จสิ้นลง เขาไม่รู้ว่าเขาปลดปล่อยไปกี่รอบแต่เขารู้ว่ามันเยอะมากจนเขาเพลียและปวดสะโพกเอามากๆ
หน่ะสิ



 .....................................................
 มันเป็น nc เรื่องแรกของไรท์อาจจะยังติดๆขัดๆนิดหน่อยนะ